Przedszkole nr 6 „Polne Kwiatki”
w Poznaniu
Os. Lecha 79,
61-296 Poznań
Tel.: 61 877 77 81
e-mail: p6@poznan.interklasa.pl

Ciekawostki dla rodziców

Adaptacja dziecka w przedszkolu

Więcej porad na temat adaptacji dziecka do przedszkola można znaleźć pod linkiem:

https://mamaolazprzedszkola.blog/adaptacja-i-dojrzalosc-przedszkolna-dziecka/?fbclid=IwAR2O13Dspf8p8qQKOPMFK0AN2I9oK62I0rEuud4q7DVyhldDCxxMhZb0e2I

Aktywna rodzina: jaki sport uprawiać z dziećmi?

Wolny czas spędzają na spacerach lub wycieczkach rowerowych. Wspólnie biegają oraz odwiedzają pływalnie. Dla aktywnej, ceniącej zdrowy styl życia rodziny weekend przed telewizorem to strata czasu. Dla nich liczy się ruch i możliwość uprawiania sportów, a swymi pasjami starają się zarazić swe pociechy. Jakie sporty można uprawiać z dziećmi?

Sport dla całej rodziny

Dla aktywnej rodziny ogromne znaczenie ma odpowiedni wybór dyscypliny sportowej, którą wszyscy będą mogli uprawiać z przyjemnością. Potrzeby są różne. Dla najmłodszych liczy się przede wszystkim dobra zabawa. Dla starszych ważniejsze są już konkretne korzyści zdrowotne oraz dostosowanie zajęć ruchowych do swej formy. Ból kolan lub problemy ze stawami mogą nieco ograniczyć możliwości starszym członkom rodziny. Nie brak jednak dyscyplin, które mogą sprawić wiele radości w każdym wieku.

Sporty dla każdego

Nie brak dyscyplin sportowych, które mogą stać się atrakcyjne w każdym wieku. Które z nich są najchętniej wybierane?

1.Jazda na rolkach – Modne rolki to świetna alternatywa dla biegów. Dla najmłodszych to świetna zabawa na świeżym powietrzu, dla starszych – świetny trening. Rolki, podobnie jak bieganie, pozwalają wzmocnić mięśnie oraz dotlenić organizm, są jednocześnie mniejszym obciążeniem dla stawów. Ta forma ruchu sprawdza się doskonale w przypadku tych, którym ból kolan nie pozwala już na bieganie na dłuższych dystansach. Dla dzieci jest to z kolei znacznie bardziej atrakcyjna forma ruchu niż „nudny” jogging.

2.Jazda na rowerze – Wzmacnia kondycję i pozwala zachować prawidłową masę ciała. Korzystnie wpływa na płuca i serce, a sama jazda może sprawić wiele przyjemności. Zachowanie prawidłowej pozycji w czasie jazdy może sprawić, że ta dyscyplina wzmocni kręgosłup i pozwoli uniknąć problemów z bólem kolan osobom starszym. Dla dzieci natomiast rodzinny wypad za miasto na dwóch kółkach może stać się wspaniałą przygodą.

3.Pływanie. Latem – kąpiel w jeziorze lub morzu, zimą – wizyta na basenie lub w parku wodnym. Pływanie, które doskonale wzmacnia mięśnie i układ oddechowy, dla dzieci jest przede wszystkim świetną zabawą. Pływać mogą nawet ci, którym dokuczają bóle kręgosłupa i stawów. W takich przypadkach pływanie jest wręcz zalecane. Mocniejsze serce i kości, sprawniej działający kręgosłup – oto korzyści, które może odnieść cała rodzina systematycznie odwiedzająca pływalnie.

4.Jazda na nartach – Rodzinne wyjazdy na narty to kolejny ciekawy sposób na wspólne spędzenie czasu w aktywny sposób. Na górskich stokach można i świetnie się bawić, i wzmacniać swą kondycję.

5.Piesze wędrówki – Są możliwe w każdym wieku. Pozwalają na połączenie aktywności fizycznej z rozwijaniem zainteresowań turystycznych. Maszerując z dzieckiem warto wybierać niezbyt forsowne, za to pełne niezwykłych atrakcji trasy. Wędrówka wśród ruin zamków lub wycieczka w mniej wymagające góry – oto najlepsze propozycje dla aktywnych rodzin, które chcą się nie tylko ruszać, ale i poznawać świat.

Dlaczego ruch jest tak ważny dla dziecka?

Aktywność fizyczna ma ogromny wpływ na prawidłowy rozwój dziecka. Mocniejsze kości i mięśnie to podstawowe zalety uprawiania sportu. Dodatkowo rodzinne treningi dają dziecku możliwość rozwijania swych zainteresowań oraz odkrywania świata. Wybierając dyscyplinę odpowiadającą poszczególnym członkom rodziny można również zagwarantować wszystkim doskonałą zabawę, a radość ze wspólnie spędzonego czasu może stać się dodatkową nagrodą.

Podobny obraz

Dlaczego dzieci potrzebują domowych obowiązków?

Niewykluczone, że dla dziecka lepiej będzie, gdy zamiast iść na kolejne wyszukane pozaszkolne zajęcia, co drugi dzień pozmywa w domu naczynia.

Wiele dzieci ma szczelnie wypełniony kalendarz zajęć. Angielski, tenis, balet, skrzypce…
A do tego jeszcze szkoła i – jeśli znajdzie się trochę czasu – chwila zabawy. Rodzice dbają, by ich pociechy od małego nabywały umiejętności, które w dorosłym życiu pozwolą im osiągnąć sukces. Badania pokazują jednak, że istnieje prostszy sposób na zwiększenie szans dziecka na odniesienie sukcesu w przyszłości. Mowa tu o starych, dobrych obowiązkach domowych…

Wyniki badań amerykańskiej psycholożki Marty Rossmann dowodzą, że dzieci, które zaczęły pomagać rodzicom w wieku 3 lub 4 lat osiągają lepsze wyniki na studiach i mają większe szanse na sukces zawodowy. A zatem być może lepiej będzie, gdy zamiast wysyłać dziecko na kolejne ponadprogramowe zajęcia, poprosimy je, aby co drugi dzień zmywało naczynia.

To jednak nie wszystkie zalety sytuacji, w której dzieci od małego pomagają w domu. Okazuje się również, że domowe obowiązki sprawiają, że młodzi ludzie stają się później bardziej empatyczni i lepiej rozumieją potrzeby innych. Cechy te są kluczem do budowy silnych, trwałych i owocnych relacji z innymi. A to właśnie takie relacje są kluczowym składnikiem szczęśliwego życia. Badania wskazują, że relacje interpersonalne znacznie bardziej wpływają na zadowolenie z życia niż sukces zawodowy, czy finansowy. Jeśli chcemy zatem, aby nasze dzieci potrafiły budować trwałe relacje, nauczmy je pomagać w domu.

Psycholożka Madeline Levine radzi nawet, aby nie pozwalać dzieciom unikać domowych obowiązków w celu odrobienia pracy domowej. Przedkładanie obowiązków szkolnych nad domowe może sprawić, że dziecko nauczy się, że stopnie i osiągnięcia są ważniejsze od dbania o innych. A nie jest to sygnał, które dziecko powinno otrzymać.

Jak zmotywować dzieci do domowych obowiązków?

  • dziękuj, dziecko chętniej pomoże Ci w domu, gdy wcześniej podziękowałaś/eś mu za wykonaną pracę. Warto pamiętać, że lepiej jest wyrażać wdzięczność w sposób wskazujący na osobę, a nie na samą czynność. Tzn. mów raczej „dziękuję, że byłaś taka pomocna” niż „dziękuję za pomoc”
  • wyznaczaj terminy, powieś w pokoju dziecka kalendarz, na którym będziesz zaznaczać nie tylko zajęcia pozalekcyjne, czy wizyty u lekarza, ale również różne rodzaje prac domowych, które dziecko powinno wykonać danego dnia
  • spróbuj zamienić to w grę, może uda Ci się zmotywować dziecko kolejnymi „poziomami” prac domowych? Zacznij od drobnych obowiązków, a jeśli dziecko będzie je dobrze wykonywać „pozwalaj” mu na coraz poważniejsze zadania
  • pozwól wybierać, zaangażuj dziecko w proces planowania i podziału obowiązków domowych
  • nie dawaj nagród, badania dowiodły, że dawanie dzieciom pieniędzy za wykonywanie prostych prac domowych sprawia, że w dłuższej perspektywie są one mniej zmotywowane do ich altruistycznego wykonywania

SŁÓW  KILKA  O DZIECKU  PIĘCIOLETNIM

            Pięciolatek jest ciekawy świata i pyta o wszystko. Uwielbia się bawić także z innymi dziećmi. Jest przyjacielski, potrafi zatroszczyć się o młodsze rodzeństwo (choć ustępowanie i czekanie na swoją kolej nie przychodzi mu bez trudu).

Dziecko poznaje świat w zabawie i relacjach z innymi. Jest to okres eksperymentowania z różnymi przedmiotami, fascynacji zjawiskami przyrodniczymi, tajnikami działania domowych sprzętów i ciągłych pytań. Pojawia się bardzo duża ciekawość tego „jak jest naprawdę?”,  chce wiedzieć wszystko, chce poznać prawa rządzące światem, wiedzieć skąd się bierze w kranie woda, co by się stało, gdyby serce przestało bić, albo gdyby słońce spadło na ziemię. Dlatego wytrwale dopytuje i drąży każdy interesujący go temat. Ciekawość sprawia, że dzieci często rozmontowują zabawki, fascynują je różnego rodzaju naprawy, dlatego chętnie uczestniczą  i pomagają przy naprawach.

Pięciolatka zaczyna również interesować sfera życia społecznego , nawiązuje nowe kontakty, przeżywa pierwsze dziecięce „miłości”, nawiązuje przyjaźnie. Dziecko zwiększa swoje zaufanie do ludzi oraz ma większe poczucie bezpieczeństwa i jest coraz bardziej stabilne uczuciowo. Potrzebę kontaktu emocjonalnego zaspokaja już nie tylko w kontakcie z bliskimi dorosłymi ale także w zabawie z rówieśnikami. Obok osób dorosłych, także rówieśnicy wpływają na jego poczucie bezpieczeństwa.

Jest to okres dociekliwości w kwestii przychodzenia dzieci na świat. Dziecko wie już zazwyczaj czym się różnią chłopcy od dziewczynek i nie jest już tak zainteresowane oglądaniem i poznawaniem intymnych obszarów, jak czterolatek. Jest też bardziej wstydliwy. Wiek pięciu lat jest czasem pierwszych fascynacji płcią przeciwną, przedszkolnych romansów i wyznań miłosnych. Dziewczynki często wybierają przyszłych „mężów” spośród przedszkolnych kolegów i na odwrót – chłopcy adorują swoje „wybranki”. Dzieci przeżywają pierwsze wyznania i pocałunki, dają sobie prezenty, opowiadają też dorosłym o swoich przeżyciach. Również częste są deklaracje: „gdy dorosnę ożenię się z moją mamą”.

Obok współdziałania pojawia się też rywalizacja, a wraz z nią konieczność nauczenia się znoszenia frustracji i niepowodzeń. Nadal rozwija się wyobraźnia – dziecko potrafi błyskawicznie przechodzić ze świata rzeczywistości do świata fantazji, ale coraz częściej próbuje oddzielić fantazję od rzeczywistości.

Dziecko w tym wieku jest już w stanie dłużej pracować nad jednym obrazkiem lub budowlą, nie porzucając zabawy. Potrafi dłużej słuchać z uwagą czytanej książki, śledzić losy bohaterów, jeśli czyta mu się książkę we fragmentach, pamięta, co się działo w poprzednich częściach. Jest to związane z rozwojem uwagi, pamięci i empatii – dzieci, wczuwają się w losy bohaterów, współczują im.

Pięciolatek lubi przeciągać czas przed zaśnięciem. Lubi oglądać książeczki, słuchać bajek i opowiadań nawiązujących do zdarzeń minionego dnia. Pojawiają się nieraz lęki nocne, związane jest to z  rozwojem wyobraźni i intelektu. Coraz częściej nazywa swoje uczucia,  współczuje innym dzieciom i pociesza, gdy spotka je przykrość. Zwiększa się też repertuar jego reakcji i coraz bardziej jest świadomy tego, co przeżywa.

Dziecko pięcioletnie zupełnie samodzielnie zjada posiłki, coraz lepiej radzi sobie z posługiwaniem się sztućcami. Często lubi pomagać w nakrywaniu do stołu.

Pięciolatek jest już samodzielny jeśli chodzi o załatwianie potrzeb fizjologicznych.

Pięciolatek nie zawsze potrafi wygrywać i znosić porażki, ciągle się tego uczy.    Pięciolatek jest przyjaźnie nastawiony do innych dzieci i dorosłych. Duże znaczenie mają dla niego rówieśnicy. Są nie tylko towarzyszami zabaw, ale także właścicielami tajemnic, obiektami sympatii lub rywalami. Dziecko zaczyna myśleć nie tylko o sobie, ale też o grupie. W zabawie pojawia się współdziałanie, jednak nadal chce być pierwszy, najlepszy, wszechmocny. Z jednej strony coraz bardziej poszukuje kontaktów z rówieśnikami, dzięki którym zabawa jest dla niego bardziej atrakcyjna, z drugiej są oni dla niego źródłem porównań i frustracji. Istotną rolę pełni zabawa z podziałem na role i z ustalonymi zasadami, zabawy są bardziej złożone. Lubią zabawy „na niby”. Są one polem do popisu dla wyobraźni i pomysłowości. Oprócz podziału na role wprowadzane są reguły zabaw. Pięciolatki bardzo chętnie bawią się z innymi dziećmi – wtedy dzieci rozdzielają role między siebie. Podejmują pierwsze złożone aktywności, które można nazwać pracą – są to zadania mające cel, np. zorganizowanie sklepu, narysowanie książeczki. Konstruowane budowle z małych klocków, są one coraz bardziej złożone, chętnie układa puzzle i mozaiki.

Pięciolatek jest samodzielny i zaradny, bardziej kontaktowy, łatwiej nawiązuje rozmowy, zaprasza do domu kolegów z przedszkola i podwórka. Stara się być towarzyski – często zachowuje się tak, aby rozśmieszyć innych, błaznuje, przekręca wyrazy. Potrafi być posłuszne, zna coraz więcej zasad zachowywania się, ale sprawdza też nadal dorosłych, ich stanowczość i konsekwencję.

Rysunki maja więcej szczegółów, a przedstawiane sceny są bardziej rozbudowane. Zaczyna się zainteresowanie literami i cyframi, bardzo lubi zagadki. Niektóre dzieci pięcioletnie potrafią podpisać się swoim imieniem.

Pięciolatek jest radosny i ruchliwy, lubi wspólne zabawy ruchowe z innymi dziećmi,  pojawiają się pierwsze zabawy z elementami rywalizacji, np. wyścigi. Potrafi już chwytać i rzucać piłkę, lubi taniec i zabawy przy muzyce. Jest coraz bardziej sprawny ruchowo, często porównuje swoją sprawność z innymi dziećmi.

Dziecko pięcioletnie uczy się wielu zasad społecznego funkcjonowania, jednak nie zawsze jest tak, że potrafi odpowiednio zachować się przy stole, pogodzić z rodzeństwem bez bójki, czy przyjąć porażkę z godnością, trudno więc będzie dorosłemu, jeśli oczekuje od dziecka tego, że będzie stosowało ono wyuczone zasady zawsze i bezbłędnie. Pomocne może być napisanie lub narysowanie zasad np. „nie krzyczymy”, „nie bijemy się” i przyklejenie ich w widocznym dla dziecka miejscu, tak aby można było się do nich odwołać. Ważne jest, aby porozmawiać z dzieckiem o tym, dlaczego te zasady są ważne, w czym pomagają.

Opracowała V. Nowak, na podstawie materiałów szkoleniowych dla nauczycieli przedszkolnych Stowarzyszenia Pracownia Działań Twórczych,  „Od dwulatka do sześciolatka” , Pięciolatek – opracowanie A. Ksokowska, Poznań 2002.

ROZWÓJ  SZEŚCIOLATKA

            Sześciolatek jest niezwykle ciekawy, otwarty na doświadczenia, wiecznie zajęty poznawaniem świata, otaczającą rzeczywistością, rodziną, rówieśnikami, miejscem zamieszkania. Ujawnia wiele swoich możliwości i często zaskakuje dorosłych. Potrafi być czułe, empatyczne i pomocne.

Jednocześnie zależy mu, by być najlepszym, mieć najwięcej, być najbardziej kochanym i zauważanym – w tym okresie mechanizm rywalizacji z rówieśnikami zaczyna odgrywać ważną rolę. Potrafi już porównać swoją pracę z innymi, ale jeśli uzna, że jest gorsza ukrywa niepowodzenie lub obarcza za to innych.

Sześciolatek zazwyczaj dobrze zasypia i śpi przez 9-10 godzin. Potrzebne są im rytuały wieczorne i niekiedy ukojenie, gdy przyśnił się zły sen. W zakresie jedzenia bywają nieprzewidywalne: jednego dnia maja wspaniały apetyt, innego kapryszą przy jedzeniu. Potrafią spokojnie usiedzieć przy stole. Trening czystości mają już bardzo dobrze opanowany.

W dalszym ciągu występuje dominacja emocji nad wszelkimi procesami umysłowymi. Jednak w coraz większym stopniu dziecko wykorzystuje wiedzę o świecie i sobie do zrozumienia reakcji najbliższych i własnych. Rozwijają się uczucie wyższe takie jak życzliwość, solidarność oraz uczucia estetyczne. Dzięki rozwojowi myślenia oraz trenowaniu odtwarzania roli drugiej osoby w zabawie dziecko potrafi empatyzować – odpowiadać na cierpienie drugiej osoby i oferować pomoc.

Sześciolatek potrafi już lepiej poradzić sobie z lękami. Jednak wymyśla tajemnicze zdarzenia, odgłosy, przedmioty i stwory, które usiłują zrobić mu krzywdę, np. boi się odgłosów zza ścian, szumu rur itp.

Dziecko które wraca do przedszkola po długiej przerwie może na tę zmianę zareagować jak młodsze dziecko, np. protestować, płakać, skarżyć się na ból brzucha. W tej sytuacji potrzebuje od dorosłego wsparcia, przytulenia, wysłuchania, aby mogło sobie poradzić.

Dziecko sześcioletnie dobrze orientuje się w otaczającym świecie społecznym. Zauważa odmienne postępowanie różnych osób (dorosłych i dzieci) oraz różnorodność wymagań kierowanych wobec niego. Orientuje się w zasadach społecznych, przyswaja zasady moralne, odróżnia dobro, które jest dozwolone od zła, którego się zabrania. Po raz pierwszy dziecko jest w stanie przestrzegać zasady w sytuacji, gdy pozostaje samo. Umie określić, kiedy zasady są łamane przez innych. Ma silne poczucie sprawiedliwości.

Zabawa staje się bardziej urozmaicona, najczęściej organizowana w zespole kilkorga dzieci, często z podziałem na role i funkcje.

Podczas zabaw tematycznych dziecko identyfikuje się z różnymi rolami, w ten sposób trenuje różne zachowania społeczne. Sześciolatek zawiera przyjaźnie, które może jeszcze charakteryzować tymczasowość.

Potrafi skupić się nad zadaniem indywidualnym przy obecności innych dzieci. Potrafi realizować zadania, które wymagają podziału na role, może też trenować umiejętności przywódcze lub podporządkowywanie się liderowi.

Sześciolatek rozpoczyna proces opanowywania umiejętności, które ułatwią  w przyszłości naukę czytania i pisania (poznaje litery, odwzorowuje je, pisze swoje imię, odczytuje proste słowa), zaczyna liczyć. Może układać puzzle nawet ze 100 elementów.

Dostrzega, że przekonania poszczególnych osób dotyczące tego samego elementu, mogą się różnić między sobą. Rozumie kłamstwa, żarty i metafory.

Dziecko zaczyna tracić zęby mleczne, które zastępowane są stałymi, odbija się to na jakości jego mowy. Uczy się dokonywać analizy i syntezy słów. Potrafi opowiadać i podejmować rozmowy na temat wspólnego działania. Sześciolatki rysują nie to, co widzą, ale to, co wiedzą o świecie. Rysunek jest dla dziecka ważną formą wyrażania emocji i nawiązywania kontaktu. Dziewczynki w tym wieku lubią rysować postacie dorosłych, dbają o szczegóły i dekoracyjne elementy np. kwiatki, serduszka.

Chłopcy rysują samochody, roboty, zdecydowanie mniej dbają o staranne wykonanie, ale lepiej ujmują proporcje ludzkich postaci i przedstawiają je w ruchu.

Dziecko ma dużą potrzebę ruchu i jest bardzo ruchliwe, może jeździć na łyżwach, rolkach, rowerze, wspinać się na drzewa. Jest zręczne i ma poczucie równowagi.

Bierze udział w pracach domowych i potrafi dbać o porządek w swoim pokoju. Potrafi już samodzielnie sznurować buty, zapinać drobne guziki, posługiwać się sztućcami. Wzrasta jego orientacja w przestrzeni, potrafi określić gdzie góra-dół, prawo-lewo.

Jest bardzo zainteresowany otaczającym światem. Dziecko w tym wieku zadaje pytanie skąd się biorą dzieci w brzuchu mamy i jaka jest w tym rola ojca. Dziecko komentuje także widok nagości u dorosłych oraz mówi na temat aktywności seksualnej zwierząt, którą obserwowało.

Także w zabawie pojawia się aspekt seksualny. Dziecko w zabawach tematycznych, naśladuje role dorosłych. Pozwalają one na wzajemne dotykanie się, manipulowanie ciałem, np. zabawa w lekarza i pacjenta, w mamę i tatę. Dzieci podczas zabaw w role identyfikują się ze swoją płcią – dziewczynki najczęściej podejmują role mam, chłopcy zaś stają się ojcami. Bywa, że dziecko „próbuje” roli przeciwnej płci.

Zabawa stanowi podstawową formę aktywności dziecka sześcioletniego. Potrafi coraz dokładniej naśladować realne życie, dużą rolę odgrywają zabawki i przedmioty o określonym przeznaczeniu. W zabawia pojawia się fabuła, lalkom zdarzają się różne przygody, pociągi i samochody wykolejają się. W tym wieku dominują zabawy tematyczne, jednak dzieci chętnie podejmują  zabawy ruchowe, manipulacyjne, konstrukcyjne.

Dzieci w tym wieku potrafią już przekazać swoje stanowisko i opowiedzieć co się stało, czasami mają też pomysł na rozwiązanie problemu.

Opracowała V. Nowak, na podstawie materiałów szkoleniowych dla nauczycieli przedszkolnych Stowarzyszenia Pracownia Działań Twórczych,  „Od dwulatka do sześciolatka” , Pięciolatek – opracowanie A. Ksokowska, Poznań 2002.

Skip to content